3e dag in Manizales

Holá,

Hier weer een berichtje uit het mooie Colombia. We liggen een dag achter met de verhalen, sorry hiervoor. We hebben redelijk geslapen. Juan lag de hele nacht dicht tegen me aan. Om half 7 wakker. Tja, dat is even wennen voor mamma Anita. Uitslapen is voorbij. In bed even naar discovery kids gekeken. Juan vindt dit geweldig. Dan proberen of we hem kunnen douchen. Helaas, hij wil nog steeds niet. Dan maar aan de wasbak, vooral niet pushen. Haren gewassen en uitgespoeld met een bekertje met water. Kleren aan en niet vergeten de aftershave van pappa. Bij het ontbijt vraagt de ober of Juan soms een eitje wil. Dat lust hij wel en eet het helemaal op. Ook nog wat mango en papaya. Ananas lust hij niet. Na het ontbijt gaan we naar de speeltuin. Zonnetje schijnt lekker. Mamma zit op het bankje en pappa rent achter Juan aan. Terug in het hotel gaan we even de berichtjes lezen. Bij het bericht van Ingrid (zus) blijven we even steken. Tranen vullen onze ogen. We zijn nogal emotioneel deze dagen. Poeh poeh, daarna even skype met fam. Erdkamp. Kunnen ze Juan even horen en zien. Dit is erg leuk. Net alsof je bij elkaar in de kamer zit. Terwijl we zover van jullie vandaan zijn. Juan zegt vriendelijk Hola, en noemt de namen. Morgen even skype met opa en oma. Inmiddels is het tijd voor de lunch. Kentucky again. Ik eet een soepje en Juan een paar nuggets. Jeppie soep met rijst, kip en mango. Na het spelen in de de ballenbak terug naar het hotel. Wachten op Ruben. In de tussentijd belt onze advocate nog om te vragen hoe alles verloopt met Juan. Ruben zou om 2 uur hier zijn, het is al 4 uur en hij is er nog niet. Typisch Colombiaans denk ik. Om 17.00 uur besluiten we maar even door het centrum te lopen. We verwachten Ruben niet meer. Komen we onder bij de receptie, staat Ruben daar. Hij was er al vanaf 14.00 uur. Hadden ze aan de receptie verteld dat we er niet waren. Erg hé. Dan toch nog maar even met Ruben op pad. Met de taxi naar de stad. Even stukje rondlopen. Erg druk in de stad. Mooie gebouwen. Vervolgens gaan we in een toren van 200 meter hoog. (volgens mij beetje overdreven) Het uitzicht is prachtig. We zien een mooie zonsondergang. We drinken iets, maar blijven niet lang. Er is veel lawaai en daar kan Juan niet tegen. Hij houd zijn oren dicht als er veel lawaai is. Na het bezichtigen gaan we opzoek naar een restaurant. Onderweg eten we nog typisch Colombiaans "toetje". Heel zoet, heerlijk. Ik wil Juan ook iets geven maar meneer vond het niet zo fijn dat ik er al in gebeten had. (moet je maar weten) Oké, dan breken we stukje af. We besluiten een pizza te eten. De pleegmoeder van Juan had verteld dat Juan aan ons moest zeggen dat hij dat lekker vindt. Na het eten snel terug naar het hotel. De taxirit is weer een ervaring. (100 schietgebedjes) Ruben gaat bij vrienden slapen die in Manizales wonen. Jef had hem al een kamer aangeboden. Juan kijkt nog tv tot 21.00 uur en valt doodmoe in slaap.

Hasta mañana

Groetjes uit Colombia