Trieste dag (09-03-2009) en mooie warme dag 10-03

Lekker lang tutten, we gaan vandaag niet veel doen lekker hangen en misschien straks even naar Santa Rosa. Beppie is even de site aan het bijwerken en wat foto’s er opzetten want we liggen 3 dagen achter, nu maar 2 dagen tegelijk er opzetten. Na de lunch brood met worst en arepa begint het te regenen. Even internetten. Juan amuseert zich door wat met auto’s te spelen en dvd te kijken. Even kijken of er iemand de computer aan heeft staan kunnen we misschien skypen. En ja hoor het lukt. Carla heeft de computer aanstaan en reageert. Hebben we daar lekker een half uur mee gebabbeld. Het is altijd leuk om even iemand van het thuis front te horen en te zien. Juan heeft gisteren een opblaas krokodil gekregen als verassing bij zijn kipnuggets. Daar was hij de hele tijd mee aan het spelen het beest werd steeds dikker opgeblazen. Wij waarschuwden hem elke keer, dadelijk knalt hij. Ineens een gil, ja inderdaad hij klapt kapot en niet zo zuinig. Want dat ding was nogal van dik rubber gemaakt, je kon hem inderdaad erg dik opblazen tot een bepaalde hoogte natuurlijk. Dus het was huilen geblazen omdat hij kapot was en natuurlijk ook van de schrik. Hij was sowieso al de hele dag een beetje uit zijn doen natuurlijk van de vermoeiende dag van gisteren. Op een gegeven moment zegt hij uit het niets dat hij niet wilt vliegen. Dus ik zeg waarom niet, waarop Juan antwoord dat hij niet weg wilt bij mama Pastora. (zijn pleegmoeder) Dit doet ons allebei erg pijn. Natuurlijk wilt hij niet weg hij is door haar opgevoed. Ze heeft hem alle liefde gegeven die hij nodig had. Maar buiten dat maakt dit ons op het moment erg ongelukkig. En het moeilijkste van alles we mogen het niet laten merken.
We kruipen even dicht tegen elkaar aan zodat we ons even kunnen troosten. Beppie houdt het niet meer en moet even naar buiten. Om het even te verwerken zodat Juan haar verdriet niet kan zien. Zelf hou ik me groot en speel met Juan met de lego’s en de auto’s.
Dit is een pijnlijk moment. Maar het is begrijpelijk het zou niet goed zijn als hij dit niet had. Dit is wel een teken dat hij zich kan binden. Dus de tijd hier met z’n drietjes is oh zo belangrijk. Maar we zullen ook erg blij zijn als we weer thuis zijn. Het duurt toch wel erg lang. Volgens mij heeft Beppie er meer last van dan ik. Maar niet te min je bent wel direct erg aangeslagen. Het gelukkige gevoel is in een klap weg. We proberen gewoon normaal te doen maar volgens mij lukt het niet echt. Hij kan er niks aan doen en het is begrijpelijk dat hij zich zo voelt. Hij begint nu te beseffen dat hij waarschijnlijk niet meer terug kan. Hopen morgen op een betere dag.

Een mooie warme dag (10-03-2009)

07.00 uur wakker. Juan kruipt lekker bij ons in bed. Het is gewoon heerlijk om met hem in bed te liggen je voelt je direct weer opgeknapt hij is zo lief. Hij is net als de mam, houdt van lang in bed liggen met de tv aan. Met de knuffel kruipt hij dicht tegen Beppie aan. In de tussentijd ben ik maar al opgestaan en heb me al aangekleed. We zijn pas om 08.30 uur klaar dus snel naar het ontbijt dat staat volgens mij al een tijd op ons te wachten. Het fruit was al gesneden en lag afgedekt op onze borden. Het ontbijt bestaat dus uit fruit, toast met jam en koffie. Ik begin nu ook wel weer eens zin te krijgen in een eitje. Het is net alsof ze mijn gedachten kunnen lezen. Stella vraagt of ik een eitje wil, heb ik dus maar voor morgen besteld. Want ik zit vol van het fruit en toast met jam. Na het ontbijt even de site bijwerken en e-mails controleren. Maar het internetten gaat hier zo traag dat dit minstens 1 ½ uur duurt voordat we dit voor elkaar hebben. We besluiten vandaag naar een waterpark te gaan. Want volgens de weersverwachtingen zal dit de laatste dag zijn dat het goed is. En dat het vanaf morgen tot en met volgende week regenachtig zal zijn. Dus we moet nu profiteren van het mooie weer. Juan begint volgens mij nu toch echt zijn pleegmoeder te missen en broertjes en zusjes. Want bij bijna elk dingetje wat hij doet of krijgt gebruikt hij haar naam. Het frustrerende hiervan is dat ik het meestal niet kan verstaan wat hij hier over zegt. Maar het is ook vaak niks beduidend. Bijvoorbeeld als het over het drinken gaat zegt hij; mijn mamma heeft dit merk drinken ook. Maar je merkt wel aan hem ondanks Ruben en Stella er zijn hij toch altijd naar een van ons opzoek is. Of vraagt waar de een of ander is en dat doet ook wel goed. Na de lunch pakken we onze zwemspullen en gaan op weg naar het zwembad. Het is een rit van 40 min met vele bochten, hellingen en dalen dus altijd weer spannend. Het is een prachtig park erg groot dus we besluiten maar direct naar een van de zwembaden te lopen. Er is nog een ander bad maar we gaan naar het nieuwe gedeelte. Want Juan heeft niet echt veel zin om ver te lopen en ik ook niet. Het zwembad bestaat uit een kinderbadje, golfslagbad, een geul waar je met een band door heen kan varen (gaat vrij traag) en een x aantal glijbanen. Dus erg leuk en omdat het geen hoog seizoen is dus ook niet druk. Helemaal lachen is de prijs. 2 euro voor ons 4tjes. En mooi, ongelofelijk. Lekker idee dat we kunnen buiten zwemmen terwijl het in Holland nog winter is. Hihihihi dat is weer ons geluk. Nadat we wat gebadderd hebben besluiten we eerst met z’n drietjes met een band door de geul te varen zodat Ruben ons kan filmen. Daarna ben ik met ruben 2 keer van de glijbaan gegaan was wel leuk. Juan amuseert zich kostelijk is niet bang voor water en heeft volgens mij ook al een halve liter binnengekregen. Na ongeveer 3 uur met water gespeeld te hebben besluiten we terug te gaan naar de finca. Ondertussen verteld Rubben dat de advocaat een berichtje op zijn telefoon heeft achtergelaten. Ze zei dat alles goed verliep en dat de papieren bij de rechter liggen. Gelukkig goed nieuws nu maar afwachten wanneer we worden opgeroepen, en we naar de volgende fase kunnen. Op de finca aangekomen krijgen we als lunch de vis die we 3 dagen terug gevangen hebben. Hij smaakte voortreffelijk maar voor Beppie hadden ze wel de kop eraf moeten laten. Want ze vond dat de vis haar aankeek. Juan krijgt kip met rijst en frieten. Na het eten douchen maar volgens Ruben hebben we geen warm water omdat we geen vol vermogen aan stroom hebben dat zie je aan het licht want dat brandt dan vrij zwak. We krijgen ook al kaarsen mee voor als de stroom uitvalt. Want volgens Beppie krijgen we weer flinke onweer. Het begint inderdaad donker te worden en wat te donderen.
Spannend…………..

Hasta la pasta,
Trio penotti

Ps ;

Shanty ; hoe is het met de pap gegaan in het ziekenhuis? Is er al nieuws?

Maret: Wat leuk dat je ons zo enthousiast volgt. Het was een prachtig park, was ook geen dierentuin.

Mam en pap; Mam dekbed mag je zeker wassen. Slaapt niet lekker als dat zo raar aanvoelt. Van mij mogen we ook langzaam aan richting thuis. We proberen het toch een beetje als vakantie te zien. En als het zonnetje schijnt dan lukt het ook wel.

Patricia; de schoenen zijn een maat te groot. Waarschijnlijk heeft hij maat 27. Zeker weten we het niet. De maten zijn hier anders.

Diana; Jeppie durft niet op het paard…hihihihi. We gaan wel eens op het strand rijden met z’n allen. Hoe was je massage?

Gertie; Wij vroegen ons precies hetzelfde af, hoe het schaap er uitkomt. We zeiden dat hij de hoorns even afneemt…hihihi…en nee hoor geen shoarma..zou wel lekker zijn

Margo; nee hoor de geweren zijn helemaal niet eng. Het is hier normaal als iemand van de politie ermee loopt. Geeft ook wel een veilig gevoel. Hoe is het op het werk? Ik hoor niets van Luus. Is alles oké? Redden jullie het een beetje? Denk wel aan jullie hoor. Vannacht nog gedroomd dat ik ontslagen was. Groetjes daar.